من و تو... - Faded Memories

شنبه 87/9/9 :: ساعت 6:19 عصر

نفسی که بند آمده،
صدایی در گلو حبس شده،
و چشم هایی که گویی دیگر هرگز نمی خواهند بار دگر به این دنیای عجیب و پراز هیاهو بنگرند و می خواهند بازهم بگریند،
و دستانی که...
و دستانی که از نوشتن نامت بر کناره ی کتاب ها و دفترها و پاک کردن آن خسته شده اند،
و گوش هایی که، صدایت برای پرده هایشان چون نوازش مادرانه ای گرم و دلچسب بود،
و پاهایی که...
از بس دیگر به دنبالت ندویده اند، خسته و فرتوت شده اند،

و قلبی که...
...
دوستش می داشتی و دوستت دارد و دیگر آن قدر برایت تنگ و کوچک شده که اشک هایش را خودش هم نمی تواند ببیند،
و بازهم هرشب صدایت می زند و صدایت می زنم که

......::::: دوستت دارم :::::......

¤ نویسنده: پویا

نوشته های دیگران( )